ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΦΙΛΗ, ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ / MARIA PAPAFILI, PRESS BOOK
___________________________________________________________________________________________
2005
1 
2 
3 
4 
5
6 
7 
8 
9 
10 
11 
12 
13 
14
Παρακαλώ κάνετε κλίκ επάνω στις φωτογραφίες για να τις δείτε σε μεγαλύτερο μέγεθος / Please click on the images to view them in bigger size.
1. Figaro Madame. 2. Καθημερινή / Kathimerini. 3. Απογευματινή Apogevmatini. 4. Ελευθεροτυπία / Eleftherotypia. 5. Τα Νέα / Ta Nea. 6. Ο Κόσμος του Επενδυτή / O Kosmos Tou Ependyti. 7. Αξία / Axia. 8. Το Βήμα / To Vima. 9. Η Χώρα / I Hora. 10. Το Βήμα / To Vima. 11. Τα Νεα / Ta Nea. 12. Η Φωνή της Κορινθίας / I Foni tis Korinthias. 13. Το Κερδος / To Kerdos. 14. Athens Voice.
___________________
"EIKAΣTIKA
Aπό την επιφάνεια στο
βάθος
Tρεις
αυτόνομες εκθέσεις πιστοποιούν ότι
τα εικαστικά μηνύματα είναι συχνά
πιο πολύπλοκα, πιο αμφίδρομα και εν
τέλει πιο πλούσια απ' όσο δηλώνει
ένα πρώτο βλέμμα"
ΧΑΡΗΣ ΚΑΜΠΟΥΡΙΔΗΣ (tanea@dolnet.gr)
"...Στην έκθεση της Μαρίας Παπαφίλη («Έκφραση») είδαμε ένα στερεότυπο μοτίβο στο πρώτο πλάνο, το γκρο-πλάν μιας γυναικείας νεανικής φιγούρας που κοιτάζει κατάματα τον θεατή, ενώ πίσω της διακρίνονται παιδικότροπα καραβάκια, θάλασσες κ.λπ., σε ένα έντονο, ευχάριστο, χρωματικό περιβάλλον. Ζωγραφική ρεαλιστική αλλά και λυρική. Ωστόσο τα πρώτα αυτά θέματα μας ζητούν σιγά σιγά να «σκαλίσουμε» παρακάτω, αφού το ίδιο το πλάσιμο της φόρμας δηλώνει αγάπη για τα πινέλα και το άπλωμα της χρωματικής ύλης, συνεπώς για την παραδοσιακή ζωγραφική διεργασία, την ηδονή της μορφοπλασίας, σαν εκείνα τα έργα του Γ. Μόραλη τα χρόνια 1955-1960. Αυτό το μήνυμα κυριαρχεί ακόμη και όταν το μάτι φύγει από τους πίνακες. Καταξιωμένη από τα χρόνια της «Ώρας» η ζωγράφος, αλλά με ελλειπτική σχετικά παρουσία, καταθέτει τώρα διεκδικητικά την ώριμη και άξια δουλειά της..."
τα Νεα 22/06/2005
_______________________________________
2007
ΜΑΡΙΑ
ΠΑΠΑΦΙΛΗ - Παραλίες του ονείρου
Της ΠΑΡΗΣ ΣΠΙΝΟΥ (spinou@enet.gr)
Θα
μπορούσε να είναι η παραλία που παίζαμε
παιδιά, η ακρογιαλιά που ζήσαμε τον πρώτο
έρωτα ή η ακροθαλασσιά που ψάχνουμε αυτό το
καλοκαίρι. Η Μαρία Παπαφίλη δεν βάζει
ονόματα νησιών στα έργα της αφήνοντας τον
θεατή να αποφασίσει. «Τα έργα μου
συνδέονται συχνά με αγαπητές παιδικές μου
αναμνήσεις, πολύ προσωπικές. Θα ήθελα ο κάθε
φιλότεχνος να βρει μέσα στους πίνακές μου
τη δική του ιστορία, να κάνει τους δικούς
του συνειρμούς», τονίζει.
«Οι οάσεις είναι μέσα μας, οι τόποι που
διασχίζουμε μας αντικατοπτρίζουν, την
ευτυχία μπορούμε να την βρούμε παντού και
πουθενά. Το πιο όμορφο τοπίο δεν αξίζει
τίποτε αν δεν μιλά στην καρδιά μας και
αντίστροφα το πιο καθημερινό και
συνηθισμένο μέρος μπορεί να είναι για μας
ένας πολύτιμος κρυφός παράδεισος».
Με τις ζωγραφιές της (παρουσιάζονται στη
Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, στην ομαδική
έκθεση «Οψεις της μορφής -σημάνσεις του
τοπίου από τη συλλογή Αντώνη και Αζιας
Χατζηιωάννου») η Μ. Παπαφίλη χτίζει
παραμυθένιες ακρογιαλιές, όπου παιδικά
χαμογελαστά πρόσωπα, περιτριγυρισμένα από
καράβια, ψάρια, πουλιά, ρόδια, χτίζουν στην
άμμο έναν κόσμο αθωότητας. «Ολα αυτά είναι
σύμβολα αλλαγής, ελευθερίας, ταξιδού στο
άγνωστο, ανακάλυψης του εαυτού μου και του
κόσμου».
