Thanasis Bekogiorgos

THANASIS BAKOGIORGOS, artist

Please click on the images to view them in bigger size.

BIOGRAPHY

Autobiographical note

Thessaloniki, 2009

I was born in 1942 in Mavromata, a village high in Mount Agrafa of Evritania. Our house, built close to a fir grove, was a stone edifice with painted ceilings and wooden doors carven with folk patterns.

Ever since I can remember myself I used to paint on anything I could find; on walls, floors and the stone slabs in the courtyard. I used to take clay from a nearby flume to sculpture into heroes of the 1821 revolution. I dreamt of becoming a painter and this wish was so deeply rooted inside me that I knew it would one day become true. My father had gone to America as an immigrant and returned at the outbreak of war in 1940. During the Civil War of 1945-1949, he was killed along with my nineteen year-old brother, Vasilis. And so I was left an orphan at the age of seven, and I owe to my mother that I survived and managed to stand on my own feet with dignity and principles intact. At the age of fourteen, I began sending out sketches to "The House of the Child", a magazine I used to read. I remember waiting with eagerness for the rural postman who came by out village once a week. I will never forget those moments of anticipation and the joy of seeing one οf my sketches printed.

In 1954 I went to the Karpenisi High School and in 1959 I finished the last year in the Pangrati Night School in Athens. It was there that the editor of the magazine "The House of the Child" greatly supported me by letting me do a few covers. During the daytime I painted sign-boards and taverns and coffee shops for a living. I illustrated the "Youth's Counselor" school encyclopedia by P. Zoumboulakis Editions. I also did caricatures for 2-3 years, and some of them were printed in the Tachydromos, Proto and Theatis magazines. I studied Stage Design and Decoration in the Athens School of Fine Arts for two years, under V. Vassiliadis. In 1963 I held my first exhibition in the Athens YMCA, and got my first review by Ch. Giannaras of "Skapani" magazine, a review that gave me the strength and courage to continue.

In 1969 I left to London, where I had the fortune of meeting people that would support me immensely through my time of difficulty. Vassos Tsibidaros, a journalist living in London, who owned the art hall and bookstore "Agora" in the Bayswater district, gave me the opportunity to hold an exhibition. At the same time, in Camden Town, Kimon Charalambides created a room for visual arts in his bookstore "Kimon" and entrusted the art direction and management to me. It was an important event in the northern part of London, where a large Greek Cypriot community resided, but had never before shown anything similar. I painted several night clubs and taverns owned by Greek Cypriots in London and other cities. In early 1972 at the "100 Jazz Club" in Oxford Street, during a meeting of the local schools we were attending to learn English, I met Marisa Rea, an Italian, and after a short time I married her.

After my return to Greece in 1972, I moved permanently in Thessaloniki. In 1975 I co-established together with Gabriel Lampsides, who was a journalist, the Art and Literature Centre "Panselinos", which developed a notable artistic presence with both Greek and foreign artists. One of the goals of that Centre was the introduction of new artists as well as the holding of exhibitions for artists from the Balkans, Bulgaria, Albania and Romania. I received the Medal of Distinction from the State of Bulgaria for my contribution to the development of Greco-Bulgarian relations in the field of Arts.

Then, in 1979, there followed "Porphyra", a new place, both a workshop and a store, where, with the aid of my wife, I managed to produce a wide collection of artifacts such as mirrors, decorated furniture along with my paintings. I work non-stop for 8-10 hours a day. I was never competitive to other artists or bound by contemporary modern trends, schools or movements. I searched inside me for inspiration and was able to learn from the unfailing Greek tradition and discover within it the answers to my personal artistic pursuits.

Painting is a journey, an endless errantry. In my mind's eye, I travel through myth and imagination, the things that have always fascinated me and kept the flame of my existence alive. It is through creativeness, that I start the day with hope and dreams, I stand firm in the face of harsh reality, and I seek to become a bridge to reconciliation with the adversity and ugliness that surrounds us and tries to overwhelm us.

I have held twenty seven personal exhibitions. My works are found in private collections in Greece and abroad. I have also painted ceilings in monasteries, hotels and mansions. My work has been presented in newspapers, magazines and in television. I have done covers for literary magazines and scientific books as well as music records and calendars. Moreover, two documentaries have been shot; the first is a production of National Greek Television for the series "Contemporary Greek Naïf painters" (1991) by Apostolos Krionas and the second by Christos Aronis for the series "Creators of Culture: Thanassis Bakogiorgos, Dream, Myth and Tradition" that contested in the 1st Thessaloniki Documentary Festival (1997). I am a member of the Greek Chamber of Fine Arts and of the Visual Artists Association of Nothern Greece.

____________________________________

Αὐτοβιογραφικό σημείωμα

Θεσσαλονίκη, 2009

Γεννήθηκα τό 1942 στή Μαυροµμάτα, ἕνα χωριό τῶν Ἀγράφων τῆς Εὐρυτανίας. Τό σπίτι µας ἤτανε σχεδόν µέσα στό ἐλατοδάσος ἕνα πέτρινο κτίσµα µε ζωγραφισµένα ταβάνια καί ξυλόγλυπτες πόρτες µε παραδοσιακά λαϊκά σχέδια.

Ἀπό τότε πού θυµάµαι τόν ἑαυτό µου ζωγράφιζα ὅπου ἔβρισκα: τοίχους, πατώµατα, καί στίς πέτρινες πλάκες τῆς αὐλῆς. Μέ πηλό ἀπ' τό διπλανό ρέµα ἔπλαθα γλυπτικές φόρµες, κυρίως µέ ἥρωες τοῦ '21. Ἀπό τότε ὀνειρευόµουνα νά γίνω ζωγράφος, καί αὐτό ἦταν βαθιά ριζωµένο µέσα µου ὅτι θά γίνει πραγµατικότητα µία µέρα. Ὁ πατέρας µου ἤτανε µετανάστης στήν Αµερική καί ἐπέστρεψε στίς ἀρχές τοῦ πολέµου, τό 1940. Στή διάρκεια τοῦ ἐµφυλίου 1945-1949 χάνει τή ζωή του µαζί µέ τόν δεκαεννιάχρονο ἀδερφό µου Βασίλη. Ἔτσι, ἔµεινα ὀρφανός σέ ἡλικία ἑπτά ἐτῶν καί χρωστῶ στή µάνα µου τό ὅτι κατάφερα νά ἐπιβιώσω καί νά σταθῶ ὄρθιος µέ ἀρχές καί ἀξιοπρέπεια. Σέ ἡλικία δεκατεσσάρων ἐτῶν ἄρχισα νά στέλνω σκίτσα ὡς ἀναγνώστης τοῦ περιοδικοῦ «Σπίτι τοῦ Παιδιοῦ». Θυµάµαι µέ πόση ἀνυποµονησία περίµενα τόν ἀγροτικό ταχυδρόµο πού ἐρχόταν καί στό δικό µας χωριό µία φορά τήν ἐβδοµάδα. Ἀξέχαστες θά µοῦ µείνουν οἱ στιγµές τῆς προσµονῆς, καί ἡ χαρά ὅταν ἔβλεπα νά δηµοσιεύεται κάποιο σκίτσο µου.

Τό 1954 πῆγα στό γυµνάσιο Καρπενησίου καί τό 1959 συνέχισα τήν τελευταία τάξη στό νυκτερινό γυµνάσιο Παγκρατίου τῆς Ἀθήνας. Ἐκεῖ, ὁ ἐκδότης τοῦ περιοδικοῦ «Σπίτι τοῦ Παιδιοῦ» µέ βοήθησε πολύ δίνοντάς µου τή δυνατότητα νά φιλοτεχνήσω µερικά ἐξώφυλλα. Τή µέρα γιά νά ἐπιβιώσω ἔκανα ταµπέλες σέ καταστήµατα καί ζωγράφιζα ταβέρνες καί καφενεῖα. Εἰκονογράφησα τή σχολική ἐγκυκλοπαίδεια «Σύµβουλος τῶν νέων», τοῦ ἐκδοτικοῦ οἴκου Π. Ζουµπουλάκη. Ἐπίσης ἀσχολήθηκα καί µέ τή γελοιογραφία γιά 2-3 χρόνια περίπου καί δηµοσιεύτηκαν ἀρκετές στά περιοδικά ΤΑΧΥΔΡOΜΟΣ, ΠΡΩΤΟ καί ΘΕΑΤHΣ. Σπούδασα γιά δύο χρόνια σκηνογραφία καί διακόσµηση στή Σχολή Καλῶν Τεχνῶν τῆς Ἀθήνας, µέ δάσκαλο τόν Β. Βασιλειάδη. Τό 1963 ἔκανα τήν πρώτη µου ἀτοµική ἔκθεση στή Χ.Α.Ν. τῆς Ἀθήνας, ὅπου εἶχα καί τήν πρώτη κριτική στό περιοδικό «Σκαπάνη» ἀπό τόν Χρ. Γιανναρά, πού µοῦ ἔδωσε δύναµη καί κουράγιο νά συνεχίσω.

Τό 1969 φεύγω γιά τό Λονδίνο, ὅπου εὐτύχισα νά γνωρίσω ἀνθρώπους πού µέ βοήθησαν πολύ στίς δυσκολίες πού ἀντιµετώπιζα. Ὁ Βάσος Τσιµπιδάρος, δηµοσιογράφος πού ζοῦσε στό Λονδίνο, εἶχε τήν αἴθουσα τέχνης καί βιβλιοπωλεῖο «Ἀγορά», στήν περιοχή τοῦ Μπεϋσγουῶτερ, µοῦ ἔδωσε τή δυνατότητα νά ἐκθέσω ἐκεῖ. Παράλληλα, στήν περιοχή τοῦ Κάµτεν Τάουν ὁ Κίµωνας Χαραλαµπίδης δηµιούργησε στό χῶρο τοῦ βιβλιοπωλείου «Κίµων» εἰκαστικό ἐκθετικό χῶρο καί µοῦ ἀνέθεσε τήν καλλιτεχνική ἐπιµέλεια. Ἦταν ἕνα σηµαντικό γεγονός στήν περιοχή τοῦ βορείου Λονδίνου ὅπου ὑπάρχει µεγάλη Ἑλληνοκυπριακή παροικία, καί πού µέχρι τότε δέν εἶχε νά ἐπιδείξει κάτι παρόµοιο. Στό Λονδίνο καί σέ ἄλλες πόλεις ζωγράφισα ἀρκετά νυκτερινά κέντρα καί ταβέρνες Ἑλληνοκυπρίων. Στίς ἀρχές τοῦ 1972 στό "100 Jazz Club" τῆς Oxford Street, σέ µία συνάντηση τῶν σχολείων τῆς περιοχῆς πού µαθαίναµε ἀγγλικά, γνώρισα τήν Ἰταλίδα Marisa Rea καί µετά ἀπό σύντοµο χρονικό διάστηµα παντρευτήκαµε.

Μέ τήν ἐπιστροφή µου στήν Ἑλλάδα στό τέλος τοῦ 1972 ἐγκαταστάθηκα µόνιµα στή Θεσσαλονίκη. Τό 1975 δηµιούργησα µαζί µέ τόν δηµοσιογράφο Γαβριήλ Λαµψίδη τό Κέντρο Τέχνης καί Λόγου «Πανσέληνος» πού ἐπί δεκατρία χρόνια ἀνέπτυξε ἀξιόλογη καλλιτεχνική δραστηριότητα µέ καλλιτέχνες ἀπ' τήν Ἑλλάδα καί τό ἐξωτερικό. Ἕνας ἀπό τούς στόχους τῆς αἴθουσας ἦταν ἡ προβολή νέων καλλιτεχνῶν, καθώς ἐπίσης καί ἡ ὀργάνωση ἐκθέσεων µέ καλλιτέχνες πού προέρχονταν ἀπό τό Βαλκανικό χῶρο, Βουλγαρία, Ἀλβανία καί Ρουµανία. Γιά τή δραστηριότητα αὐτή τιµήθηκα µέ εἰδικό µετάλλιο ἀπ' τό Βουλγαρικό Κράτος γιά τή συµβολή καί ἀνάπτυξη τῶν Ἑλληνοβουλγαρικῶν σχέσεων στόν τοµέα τῶν τεχνῶν.

Ἀκολουθεῖ τό 1979, ἡ «Πορφύρα» ἕνας νέος χῶρος, ἐργαστήρι καί κατάστηµα παράλληλα, ὅπου µπόρεσα με τήν συνεργασία τής γυναίκας μου, νά προσφέρω µία εὑρεία ποικιλία καλλιτεχνηµάτων τῆς δουλειᾶς µου, ὅπως καθρέφτες, ζωγραφιστά ἔπιπλα µαζί µέ τά κυρίως ζωγραφικά ἔργα. Ἐργάζοµαι ἀσταµάτητα 8-10 ὧρες κάθε µέρα. Δέν µέ ἀπασχόλησε ποτέ ἀνταγωνιστικά τί κάνουν οἱ ἄλλοι καλλιτέχνες καί δέν δεσµεύτηκα ἀπό ἐπίκαιρες µοντέρνες τάσεις καί σχολές ἤ κινήµατα. Προσπάθησα νά δῶ µέσα µου ἐγώ τί µπορῶ νά κάνω, γι' αὐτό καί µπόρεσα νά διδαχθῶ ἀπό τήν ἀστείρευτη Ἑλληνική παράδοση καί νά ἀνακαλύψω ἐκεῖ τόσα, ὅσα νά µοῦ δώσουν λύσεις στά δικά µου ἐσωτερικά καλλιτεχνικά προβλήµατα.

Ἡ ζωγραφική εἶναι ἕνα ταξίδι καί µία ἀπέραντη περιπλάνηση. Ταξιδεύω νοερά µέσα στό µύθο καί τή φαντασία, σ' αὐτά πού πάντα µέ γοήτευαν καί κρατοῦσαν ζωντανή τή φλόγα τῆς ὕπαρξής µου. Χάρη στή δηµιουργικότητα ξεκινῶ τή µέρα µου µέ ὄνειρα καί αἰσιοδοξία, στέκοµαι ὄρθιος µπροστά στή σκληρή πραγµατικότητα, καί κάθε στιγµή προσπαθῶ νά γίνοµαι γέφυρα συµφιλίωσης γιά ὅλες αὐτές τίς δυσκολίες καί ἀσχήµιες πού µᾶς πολιορκοῦν καί ἀποζητοῦν νά µᾶς ἐπιβληθοῦν.

Ἔκανα τριάντα ἀτοµικές ἐκθέσεις καί ἔλαβα µέρος σέ ἀρκετές ὁµαδικές. Ἔργα µου ὑπάρχουν σέ πολλές ἰδιωτικές συλλογές στήν Ἑλλάδα καί τό ἐξωτερικό. Ἔχω κάνει ἐπίσης ζωγραφιστά ταβάνια σέ µοναστήρια, ξενοδοχεῖα καί κατοικίες. Το ἔργο µου ἔχει παρουσιασθεῖ ἀπό ἐφηµερίδες περιοδικά καί την τηλεόραση. Φιλοτέχνησα ἐξώφυλλα λογοτεχνικῶν καί ἐπιστηµονικῶν βιβλίων καθώς δίσκους µουσικῆς καί ἡµερολόγια. Ἐπίσης, ἔχουν γυρισθεῖ δύο ντοκυµανταίρ, τό πρῶτο ἀπ' τόν Ἀπόστολο Κρυωνᾶ σέ παραγωγή ΕΡΤ στή σειρά «Σύγχρονοι Ἕλληνες Ναίφ ζωγράφοι» (1991), καί τό δεύτερο ἀπ' τόν Χρῆστο Ἀρώνη στή σειρά «Δηµιουργοί Πολιτισµοῦ: Θανάσης Μπακογιῶργος, Ὄνειρο, Μύθος καί Παράδοση» γιά τό 1ο Φεστιβάλ Ντοκυµανταίρ Θεσσαλονίκης (1997). Εἶµαι µέλος τοῦ καλλιτεχνικοῦ Ἐπιµελητηρίου Ἑλλάδος καί τοῦ Συλλόγου Καλλιτεχνῶν Βορείου Ἑλλάδος.