THANASIS BAKOGIORGOS

BIOGRAPHY

Autobiographical note Thessaloniki, 2009 I was born in 1942 in Mavromata, a village high in Mount Agrafa of Evritania. Our house, built close to a fir grove, was a stone edifice with painted ceilings and wooden doors carven with folk patterns. Ever since I can remember myself I used to paint on anything I could find; on walls, floors and the stone slabs in the courtyard. I used to take clay from a nearby flume to sculpture into heroes of the 1821 revolution. I dreamt of becoming a painter and this wish was so deeply rooted inside me that I knew it would one day become true. My father had gone to America as an immigrant and returned at the outbreak of war in 1940. During the Civil War of 1945-1949, he was killed along with my nineteen year-old brother, Vasilis. And so I was left an orphan at the age of seven, and I owe to my mother that I survived and managed to stand on my own feet with dignity and principles intact. At the age of fourteen, I began sending out sketches to "The House of the Child", a magazine I used to read. I remember waiting with eagerness for the rural postman who came by out village once a week. I will never forget those moments of anticipation and the joy of seeing one οf my sketches printed. In 1954 I went to the Karpenisi High School and in 1959 I finished the last year in the Pangrati Night School in Athens. It was there that the editor of the magazine "The House of the Child" greatly supported me by letting me do a few covers. During the daytime I painted sign-boards and taverns and coffee shops for a living. I illustrated the "Youth's Counselor" school encyclopedia by P. Zoumboulakis Editions. I also did caricatures for 2-3 years, and some of them were printed in the Tachydromos, Proto and Theatis magazines. I studied Stage Design and Decoration in the Athens School of Fine Arts for two years, under V. Vassiliadis. In 1963 I held my first exhibition in the Athens YMCA, and got my first review by Ch. Giannaras of "Skapani" magazine, a review that gave me the strength and courage to continue. In 1969 I left to London, where I had the fortune of meeting people that would support me immensely through my time of difficulty. Vassos Tsibidaros, a journalist living in London, who owned the art hall and bookstore "Agora" in the Bayswater district, gave me the opportunity to hold an exhibition. At the same time, in Camden Town, Kimon Charalambides created a room for visual arts in his bookstore "Kimon" and entrusted the art direction and management to me. It was an important event in the northern part of London, where a large Greek Cypriot community resided, but had never before shown anything similar. I painted several night clubs and taverns owned by Greek Cypriots in London and other cities. In early 1972 at the "100 Jazz Club" in Oxford Street, during a meeting of the local schools we were attending to learn English, I met Marisa Rea, an Italian, and after a short time I married her. After my return to Greece in 1972, I moved permanently in Thessaloniki. In 1975 I co-established together with Gabriel Lampsides, who was a journalist, the Art and Literature Centre "Panselinos", which developed a notable artistic presence with both Greek and foreign artists. One of the goals of that Centre was the introduction of new artists as well as the holding of exhibitions for artists from the Balkans, Bulgaria, Albania and Romania. I received the Medal of Distinction from the State of Bulgaria for my contribution to the development of Greco-Bulgarian relations in the field of Arts. Then, in 1979, there followed "Porphyra", a new place, both a workshop and a store, where, with the aid of my wife, I managed to produce a wide collection of artifacts such as mirrors, decorated furniture along with my paintings. I work non-stop for 8-10 hours a day. I was never competitive to other artists or bound by contemporary modern trends, schools or movements. I searched inside me for inspiration and was able to learn from the unfailing Greek tradition and discover within it the answers to my personal artistic pursuits. Painting is a journey, an endless errantry. In my mind's eye, I travel through myth and imagination, the things that have always fascinated me and kept the flame of my existence alive. It is through creativeness, that I start the day with hope and dreams, I stand firm in the face of harsh reality, and I seek to become a bridge to reconciliation with the adversity and ugliness that surrounds us and tries to overwhelm us. I have held twenty seven personal exhibitions. My works are found in private collections in Greece and abroad. I have also painted ceilings in monasteries, hotels and mansions. My work has been presented in newspapers, magazines and in television. I have done covers for literary magazines and scientific books as well as music records and calendars. Moreover, two documentaries have been shot; the first is a production of National Greek Television for the series "Contemporary Greek Naïf painters" (1991) by Apostolos Krionas and the second by Christos Aronis for the series "Creators of Culture: Thanassis Bakogiorgos, Dream, Myth and Tradition" that contested in the 1st Thessaloniki Documentary Festival (1997). I am a member of the Greek Chamber of Fine Arts and of the Visual Artists Association of Nothern Greece. ____________________________________

Αὐτοβιογραφικό σημείωμα Θεσσαλονίκη, 2009 Γεννήθηκα το 1942 στη Μαυροµµάτα, ένα χωριό των Αγράφων της Ευρυτανίας. Το σπίτι µας ήταν σχεδόν µέσα στο ελατοδάσος, ένα πέτρινο κτίσµα µε ζωγραφισµένα ταβάνια και ξυλόγλυπτες πόρτες µε παραδοσιακά λαϊκά σχέδια. Από τότε που θυµάµαι τον εαυτό µου ζωγράφιζα όπου έβρισκα: τοίχους, πατώµατα, και στις πέτρινες πλάκες της αυλής. Με πηλό απ' το διπλανό ρέµα έπλαθα γλυπτικές φόρµες, κυρίως µε ήρωες του '21. Από τότε ονειρευόµουνα να γίνω ζωγράφος, και αυτό ήταν βαθιά ριζωµένο µέσα µου ότι θα γίνει πραγµατικότητα µία µέρα. Ο πατέρας µου ήταν µετανάστης στην Αµερική και επέστρεψε στις αρχές του πολέµου, το 1940. Στη διάρκεια του εµφυλίου 1945-1949 χάνει τη ζωή του µαζί µε τον δεκαεννιάχρονο αδερφό µου Βασίλη. Έτσι, έµεινα ορφανός σε ηλικία επτά ετών και χρωστώ στη µάνα µου το ότι κατάφερα να επιβιώσω και να σταθώ όρθιος µε αρχές και αξιοπρέπεια. Σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών άρχισα να στέλνω σκίτσα ως αναγνώστης του περιοδικού «Σπίτι του Παιδιού». Θυµάµαι µε πόση ανυποµονησία περίµενα τον αγροτικό ταχυδρόµο που ερχόταν και στο δικό µας χωριό µία φορά την εβδοµάδα. Αξέχαστες θα µου µείνουν οι στιγµές της προσµονής, και η χαρά όταν έβλεπα να δηµοσιεύεται κάποιο σκίτσο µου. Το 1954 πήγα στο γυµνάσιο Καρπενησίου και το 1959 συνέχισα την τελευταία τάξη στο νυκτερινό γυµνάσιο Παγκρατίου της Αθήνας. Εκεί, ο εκδότης του περιοδικού «Σπίτι του Παιδιού» µε βοήθησε πολύ δίνοντάς µου τη δυνατότητα να φιλοτεχνήσω µερικά εξώφυλλα. Τη µέρα για να επιβιώσω έκανα ταµπέλες σε καταστήµατα και ζωγράφιζα ταβέρνες και καφενεία. Εικονογράφησα τη σχολική εγκυκλοπαίδεια «Σύµβουλος των νέων», του εκδοτικού οίκου Π. Ζουµπουλάκη. Επίσης ασχολήθηκα και µε τη γελοιογραφία για 2-3 χρόνια περίπου και δηµοσιεύτηκαν αρκετές στα περιοδικά ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, ΠΡΩΤΟ και ΘΕΑΤΗΣ. Σπούδασα για δύο χρόνια σκηνογραφία και διακόσµηση στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, µε δάσκαλο τον Β. Βασιλειάδη. Το 1963 έκανα την πρώτη µου ατοµική έκθεση στη Χ.Α.Ν. της Αθήνας, όπου είχα και την πρώτη κριτική στο περιοδικό «Σκαπάνη» από τον Χρ. Γιανναρά, που µου έδωσε δύναµη και κουράγιο να συνεχίσω. Το 1969 φεύγω για το Λονδίνο, όπου ευτύχισα να γνωρίσω ανθρώπους που µε βοήθησαν πολύ στις δυσκολίες που αντιµετώπιζα. Ο Βάσος Τσιµπιδάρος, δηµοσιογράφος που ζούσε στο Λονδίνο, είχε την αίθουσα τέχνης και βιβλιοπωλείο «Αγορά», στην περιοχή του Μπεϋσγουῶτερ, µου έδωσε τη δυνατότητα να εκθέσω εκεί. Παράλληλα, στην περιοχή του Κάµτεν Τάουν ο Κίµωνας Χαραλαµπίδης δηµιούργησε στο χώρο του βιβλιοπωλείου «Κίµων» εικαστικό εκθετικό χώρο και µου ανέθεσε την καλλιτεχνική επιµέλεια. Ήταν ένα σηµαντικό γεγονός στην περιοχή του βορείου Λονδίνου όπου υπάρχει µεγάλη Ελληνοκυπριακή παροικία, και που µέχρι τότε δεν είχε να επιδείξει κάτι παρόµοιο. Στο Λονδίνο και σε άλλες πόλεις ζωγράφισα αρκετά νυκτερινά κέντρα και ταβέρνες Ελληνοκυπρίων. Στις αρχές του 1972 στο "100 Jazz Club" της Oxford Street, σε µία συνάντηση των σχολείων της περιοχής που µαθαίναµε αγγλικά, γνώρισα την Ιταλίδα Marisa Rea και µετά από σύντοµο χρονικό διάστηµα παντρευτήκαµε. Με την επιστροφή µου στην Ελλάδα στο τέλος του 1972 εγκαταστάθηκα µόνιµα στη Θεσσαλονίκη. Το 1975 δηµιούργησα µαζί µε τον δηµοσιογράφο Γαβριήλ Λαµψίδη το Κέντρο Τέχνης και Λόγου «Πανσέληνος» που επί δεκατρία χρόνια ανέπτυξε αξιόλογη καλλιτεχνική δραστηριότητα µε καλλιτέχνες απ' την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ένας από τους στόχους της αίθουσας ήταν η προβολή νέων καλλιτεχνών, καθώς επίσης και η οργάνωση εκθέσεων µε καλλιτέχνες που προέρχονταν από το Βαλκανικό χώρο, Βουλγαρία, Αλβανία και Ρουµανία. Για τη δραστηριότητα αυτή τιµήθηκα µε ειδικό µετάλλιο απ' το Βουλγαρικό Κράτος για τη συµβολή και ανάπτυξη των Ελληνοβουλγαρικών σχέσεων στον τοµέα των τεχνών. Ακολουθεί το 1979, η «Πορφύρα» ένας νέος χώρος, εργαστήρι και κατάστηµα παράλληλα, όπου µπόρεσα µε τη συνεργασία της γυναίκας µου, να προσφέρω µία ευρεία ποικιλία καλλιτεχνηµάτων της δουλειάς µου, όπως καθρέφτες, ζωγραφιστά έπιπλα µαζί µε τα κυρίως ζωγραφικά έργα. Εργάζοµαι ασταµάτητα 8-10 ώρες κάθε µέρα. Δεν µε απασχόλησε ποτέ ανταγωνιστικά τί κάνουν οι άλλοι καλλιτέχνες και δεν δεσµεύτηκα από επίκαιρες µοντέρνες τάσεις και σχολές ή κινήµατα. Προσπάθησα να δω µέσα µου εγώ τί µπορώ να κάνω, γι' αυτό και µπόρεσα να διδαχθώ από την αστείρευτη Ελληνική παράδοση και να ανακαλύψω εκεί τόσα, όσα να µου δώσουν λύσεις στα δικά µου εσωτερικά καλλιτεχνικά προβλήµατα. Η ζωγραφική είναι ένα ταξίδι και µία απέραντη περιπλάνηση. Ταξιδεύω νοερά µέσα στο µύθο και τη φαντασία, σ' αυτά που πάντα µε γοήτευαν και κρατούσαν ζωντανή τη φλόγα της ύπαρξής µου. Χάρη στη δηµιουργικότητα ξεκινώ τη µέρα µου µε όνειρα και αισιοδοξία, στέκοµαι όρθιος µπροστά στη σκληρή πραγµατικότητα, και κάθε στιγµή προσπαθώ να γίνοµαι γέφυρα συµφιλίωσης για όλες αυτές τις δυσκολίες και ασχήµιες που µας πολιορκοῦν και αποζητοῦν να µας επιβληθοῦν. Έκανα τριάντα ατοµικές εκθέσεις και έλαβα µέρος σε αρκετές οµαδικές. Έργα µου υπάρχουν σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχω κάνει επίσης ζωγραφιστά ταβάνια σε µοναστήρια, ξενοδοχεία και κατοικίες. Το έργο µου έχει παρουσιαστεί από εφηµερίδες, περιοδικά και την τηλεόραση. Φιλοτέχνησα εξώφυλλα λογοτεχνικών και επιστηµονικών βιβλίων καθώς δίσκους µουσικής και ηµερολόγια. Επίσης, έχουν γυριστεί δύο ντοκιµαντέρ, το πρώτο απ' τον Απόστολο Κρυωνά σε παραγωγή ΕΡΤ στη σειρά «Σύγχρονοι Έλληνες Ναΐφ ζωγράφοι» (1991), και το δεύτερο απ' τον Χρήστο Αρώνη στη σειρά «Δηµιουργοί Πολιτισµού: Θανάσης Μπακογιῶργος, Όνειρο, Μύθος και Παράδοση» για το 1ο Φεστιβάλ Ντοκιµαντέρ Θεσσαλονίκης (1997). Είµαι µέλος του καλλιτεχνικού Επιµελητηρίου Ελλάδος και του Συλλόγου Καλλιτεχνών Βορείου Ελλάδος.